“Dito sa Italya ay May Magandang Kinabukasang Naghihintay sa Inyong mga Anak, Sikapin Ninyong Mapag-aral at Mapagtapos Sila”.
Ito ang salitang binigkas ni former Italian Prime Minister Hon. Giulio Andreotti may halos 10 taon na ang nakakaraan……
Sa tulong ng isang kababayan natin na halos 30 taon ng nagtatrabaho sa pamilya ni dating Pres. Andreotti ay nabigyan ako ng appointment na madalaw at makadaupang palad ang isa sa mga kinikilala at beterano sa gobyerno ng bansang Italya. Ang aking sadya ay upang mabigyan siya ng special issue ng magazine ng Iglesia Ni Cristo “God’s Message” sa ginanap na anibersaryo ng INC.
Napakainit ng naging pagtanggap niya sa amin, bukod sa nakangiti siya palagi sa akin maging sa ilang kasama ko na may katungkulan sa Iglesia. Bago kami pinaupo ay nagbiro pa siya at sabi niya “Mi piace la tua camicia” nagustuhan niya ang suot kong barong na simple lang naman na sinadya kong isinuot kahit medyo mainit, dahil alam kong kasama ito sa ating kultura, ng ating pagiging Pilipino.
Sa aming maikling pag-uusap ay pinuri niya ang lahing Pilipino bilang relihiyoso, reliable at hardworker. Sinabi din niya na isa tayo sa mga nationalities na mahal ng mga Italyano, higit sa lahat dahil sa ating katapatan. Parang nakakita ako ng isang pangarap, mga Pilipinong guro na nagtuturo sa mga paaralan, mga Pilipinong Pulis o Carabinieri na nagpa-patrol sa mga lansangan mga Pinoy na Doktor at Nurses na naglilingkod sa mga ospital, abugado sa korte atbp…
Sa kasalukuyan ay mas nakararami sa popolasyon ng Italya ang mga senior citizen o pensionado na at maging ang demographical growth nila ay masasabing napakababa ng antas. Karaniwan na isa lang kung sila ay mag-anak marami nga sa kanila mag-asawa pero walang anak kaya niya siguro nasabi na ; “darating ang panahon na kung may sampung immigrant professionals na nag-aapply ng trabaho at titingnan ng manager ng kumpanya o sangay ng gobyerno ang curriculum vitae at may kasamang Pilipino ay natitiyak ko na ang unang ipatatawag for interview ay ang Italo-Filipino.
Heartwarming ang mga salitang ito at sana nga ay maintindihan ito ng ating mga anak na dito lumaki o ipinanganak sa Italya. Mayroon silang tiyak na destinasyon kung magsisikap lamang na makatapos ng pag-aaral at hindi matatalo ng peer pressure o pagsunod sa uso o impluwensya ng paligid o mga kapwa nila kabataan. Kadalasan sa halip na nasa paaralan ay hindi makatanggi sa kaibigan kaya isang buwan na palang hindi pumapasok ay hindi pa alam ng magulang. Nakakalungkot na may mabalitaan tayo na mga kabataang nasangkot sa mga krimen at gulo. Kung baga sa basketball dapat man to man ang guwardiya at higit sa lahat sa panalangin natin dapat kasama lagi sila.
Sana ay huwag masayang ang hirap nating mga magulang na nagtiis na magserbisyo bilang mga katulong kahit degree holder ang marami ay napilitan dahil ang ambisyon o pangarap ay huwag maranasan ng kanilang mga anak ang sakripisyo na dinanas at huwag nang manahin ang uri ng ating trabaho dahil sila ay may napakalaking posibilidad lalo na nga at ipinanganak sila dito.
10 taon na halos ang lumipas napakarami ko na ring nabalitaan na dahil sa katapatan ay pinamanahan ng bahay at kayamanan ng kanilang mga employer, napabalita pa nga sa TV ang mga kababayan natin na itinuring na kapamilya ng sikat na aktor sa Milano.
Kung bibigyan lamang ulit ako ng pagkakataon, gusto ko sanang sabihin kay President Andreotti na hindi siya nagkamali sa kaniyang predictions; maraming nurses na akong kilala, mayroong ipinanganak dito fresh graduate siya at registered nurse na; sa airport nagyon ay may Pinay sa check-in area ng Alitalia.
Minsan nagulat ako tumawag ako sa isang lawyer ang sumagot ay Pilipina nahalata yata ang Pinoy accent ko ng Italiano nagpakilala siya, law student daw siya at empleyada siya ng studio legale na ‘yon , may mga consiglieri na nga tayo na nauupo sa vertice ng mga matataas na tao o kinikilala sa gobyerno, may Pilipina na editor na rin tayo, may mga kilala din akong kababayan natin na sa FAO –WHO ang trabaho na mataas din ang posisyon. Sana nga kapag nasita ako ng carabinieri o pulis ay isa siyang Pilipino kasi minsan nalilimutan kong i-fasten ang seat belt ko kahit na mabigyan ako ng contravvenzione o multa at least proud naman ako, kasi alam ko may pulis na tayo.
Mabasa din sana ito ng ating mga anak ipaki-translate at sana turuan sila ng wika natin kung naging parla solo Italiano na sila, payo din kasi ito ng mga maestra mula pa sa scuola elementare nila, na huwag hayaang malimutan ang ating sarilinglingua dahil asset ito para sa kanila. Kaunting sikap at kaunting tiis pa na ipaunawa ang halaga ng edukasyon at makikita pa natin ang malaking pagbabago sa image nating mga Pilipino.
Optimistic ako! Dahil una ay may Diyos tayo at gifted sa talent ang lahi natin, alam ko marami pang mga Pinoy na estudyante ngayon sa university at ilang taon na lang tapos na rin sila, marami nga Political Science ang course nila. Di na rin imposible makikita pa natin may isang Pilipino na kakandidato bilang …..SINDACO di ba Konsehal Romulo?
YES WE CAN! Sabi nga “AKO AY PILIPINO” huwag nating kakalimutan sa Pilipinas, o malayong silangan nagmula ang lahi ng mga tunay na KRISTIYANO!
Grazie Presidente Andreotti sa kabutihan at tiwala mo sa aming mga Pilipino.
By: Joey San Vicente
